Cała prawda o bliźniakach
Od zawsze budzą zaciekawienie. Stanowią około 2 procent urodzeń, więc w Gdyni żyje ich prawdopodobnie około pięciu tysięcy! Te identyczne, czyli jednojajowe powstają z tej samej komórki i zawsze są tej samej płci. Dwujajowe mogą się różnić, podobnie jak zwykłe rodzeństwo. Obecnie bliźnięta przychodzą na świat częściej niż dawniej, z powodu m.in. procedury In vitro.
– Dobrze jest mieć rodzeństwo, posiadanie brata czy siostry w tym samym wieku, często bardzo podobnych do nas, musi być fascynujące – mówi Bartosz Bartoszewicz, wiceprezydent Gdyni ds. jakości życia. – Gdyńskim bliźniakom, które przecież są nie tylko w każdym przedszkolu czy szkole, ale również wśród grona pedagogicznego, życzę, z okazji ich święta, podwójnego szczęścia.
Majowe spotkanie bliźniąt w edukacji zorganizowali dwaj najbardziej znani bliźniacy w naszym mieście: Wojciech i Krzysztof Jankowscy. Na boisku szkolnym spotkały się pary rodzeństw z Przedszkola 55 i Szkoły Podstawowej nr 47, które wchodzą w skład Zespołu Szkolno-Przedszkolnego nr 3, w którym Krzysztof Jankowski jest dyrektorem, oraz kilka par nauczycielskich. Okazało się, że bliźnięta mają wiele wspólnych tematów i problemów,
– Na początku kluczowe jest ustalenie, kto jest młodszy, bo młodszy bliźniak, którym ja też jestem, to jakby to powiedzieć… – żartuje Krzysztof Janowski. – Miedzy nami jest różnica 20 minut, zaskoczyło nas, że inne pary dzieli zazwyczaj znacznie mniej. Poza tym problemy mamy te same. Po pierwsze ludzie nas mylą. My się akurat z bratem umówiliśmy, że w takich sytuacjach nie prostujemy, tylko udajemy tego drugiego. Po drugie okazuje się, ze zazwyczaj wszyscy, podobnie jak to jest u nas, dzielimy z drugim bliźniakiem te same zainteresowania. Nas pasjonuje historia, ale są tu pary sportowe, jak Igor i Borys Kuźminowie, czy Piotr i Paweł Ludwichowscy, naukowe, artyści. Po trzecie ta wspólna historia, od urodzenia do dorosłości, od wspólnego wózka, przez przedszkole, szkołę, bardzo często studia… To rodzi ważną więź, której nie da się porównać z niczym innym.
Bliźniacze historie, którymi dzielono się na szkolnym boisku były bardzo podobne. Począwszy od najmłodszych par: Julii i Filipa, lat pięć, oraz Diany i Julianny, sześciolatek. Cała czwórka najbardziej na świecie kocha swojego bliźniaka, dziewczynki najbardziej denerwuje, gdy muszą tłumaczyć, że nie są swoją siostrą. Bliźnięta dwupłciowe tego problemu nie mają.
Starsze bliźniaki narzekają na wspólne pokoje i ławki w klasach, chwalą sobie możliwość odrabiania lekcji w duecie oraz fakt, że zawsze jest obok ktoś z kim można pogadać.
Prawie wszystkie pary, niezależnie jak uderzające jest między nimi podobieństwo, podkreślają, że tak naprawdę bardzo się różnią, aby po chwili jednym tchem wymieniać co ich łączy, a długo szukać w pamięci tego co dzieli. Jest to charakterystyczne niezależnie od wieku bliźniaków.
Po wymianie doświadczeń gdyńskie bliźniaki postanowiły zatańczyć w duetach Zumbę. Poprowadziła ją Monika Tran Van, tancerka z Artistik Studio Tańca, która była jedyną osobą bez pary. Bliźniacza Zumba na boisku szkolnym przyciągnęła spacerowiczów, którzy nie do końca wiedzieli, dlaczego nagle widzą podwójnie.
Bliźniacy wychodzili ze spotkania ze wspólnym wnioskiem: nikt kto nie jest bliźniakiem nie zrozumie, jak to jest nim być. Bracia Jankowscy obiecali, że to pierwsze spotkanie będzie mieć kontynuację, a w perspektywie możliwy jest Wielki Zlot Bliźniaków w Gdyni.
– Pierwsze słowa mojego taty, które zapamiętałem brzmiały: Żaden z was nigdy już nie będzie sam – podsumowuje Borys Kuźmin. – I to jest chyba cała prawda o bliźniakach.
Organizatorzy dziękują Gdyńskiemu Centrum Sportu za pomoc w organizacji spotkania.
